امید من آیدین

یه روز جمعه تصمیم گرفتیم آیدین رو ببریم پارک نزدیک خونمون و این اولین باری بود که آیدین می رفت پارک تا خودش بازی کنه . وقتی رسیدیم از دیدن بقیه بچه ها خیلی ذوق کرد و سوار سرسره  کردیمش و از اون خیلی خوشش اومد مخصوصا سرسره تونلی براش هیجان بیشتری داشت . از تاب اصلا خوشش نیومد و اجازه نداد که هولش بدیم. بعد سوار الاکلنگ شد و از اونم خیلی خوشش اومد به حدی که به زور آوردیمش پایین و برگشتیم خونه . روزهایی که بازی و تحرک بیشتری داره شبها ساعت 11 میخوابه و این خیلی عالیه . من و بابایی تصمیم گرفتیم براش اسباب بازی هایی بخریم که هیجانش رو تخلیه کنه و تحرک داشته باشه مثل تشک بادی و ماشین . اگه خریدیم عکسشو میگذارم . حالا که دیدیم ازپارک خوشش اومد...

آیدین خیلی به تلفن علاقه داره و دوست داره گوشی رو دستش بگیره و با زبون خوش صحبت کنه . الان که شیرین زبون شده قربونش برم گوشی رو برمیداره و میگه : الو دایی کوجایی ؟ الو ننی کوجایی ؟ الو تینا کوجایی ؟  بیشتر هم اسم دایی رو میاره و من میگم آخه مامان با دایی چکار داری ؟ بعضی وقتها هم مجبورم تلفن رو از پریزش در بیارم و بگذارم جلوش چون به تلفن اسباب بازی هم قانع نمیشه و باید تلفن واقعی باشه . اگه جایی هم بریم که تلفنشون دم دست باشه اونجا هم ول کن نیست . اگه اینطور پیش بره در آینده کارمند118 میشه  اینم آیدین پای تلفن ننی ... ...

آیدین اوایل غذاخور شدنش  اول چند قاشق غذا میخورد و میرفت دنبال بازیگوشی و بعد از مدتی میومد و ادامه غذاخوردن . منم وقتی فهمیدم این رفتار بچه ها طبیعیه اصرار به زوری دادن غذا نمیکردم و منتظر میشدم هر وقت برمیگشت دوباره غذاشو میدادم . از وقتی که رو صندلی ناهار خوری میشینه این مشکل تا حدود زیادی حل شده و غذاش رو کامل میخوره فداش بشم. البته گاهی گوشت میخوره و گاهی نه .جالبه اوایل بهش خامه میدادم ولی الان اصلا دوست نداره در عوض پنیر خوب میخوره. باید به سلیقه بچه احترام  گذاشت و بهش فرصت داد. امیدوارم بچه ای بشه که همه نوع غذا رو بخوره چون بدنش به همه چیز احتیاج داره ...